De eerste loodjes zijn met een backpack letterlijk het zwaarst.

Hehe, de kop is eraf! 

Zoals de meeste van jullie wel weten, hebben we onze reis helaas aan moeten passen. In plaats van een rondreis door Zuid- Amerika, Midden-Amerika, de VS, Australië en Nieuw-Zeeland zijn we nu in Spanje begonnen. Eerlijk is eerlijk, dat is wel even een aanpassing qua mindset. Inmiddels hebben we ons er wel bij neergelegd en gaan we vol goede moed dit nieuwe avontuur aan!

Na een aantal zenuwslopende weken (gaat het nu wel écht door of valt ons plan wederom in het water) begon het dan echt op 28 juli op Eindhoven airport. Om ruimte te besparen beide gekleed in lange broek en trui stapten we het vliegtuig in. Eenmaal aangekomen in Valencia hadden we direct spijt, wat een hitte! Ik kan je één tip geven: ga nooit met een backpack van 20 kilo en een kleine rugtas van 7 kilo met warme kleren aan door de straten van Valencia struinen. Het zweet gutste letterlijk naar beneden, een echte aanrader dus. We sliepen in een pension midden in het centrum van Valencia, qua locatie ideaal. Maar voor de rest.. De douches deden het de ene dag wel en de andere dag niet. Daarnaast hadden we uiteraard te impulsief geboekt en dus niet gekeken of er airco was, met alleen een ventilator was het op de kamer nog steeds 30 graden. Of terwijl, onze dagen in Valencia hebben we vooral zwetend doorgebracht. 

Het mondkapje, één woord, ellendig#$@#%ding! Het 'ding' moet voor zowel je mond als voor je neus. Zorg dat je een frisse adem hebt, je ademt namelijk continue je eigen lucht weer in. Die lucht is warm kan ik je vertellen, dus lekker zweten geblazen. Daarnaast krijg je een bezwete bovenlip, als je mazzel hebt dan blijft het daarbij. Maar om die bovenlip dan een beetje droog te deppen duw je even met je oh zo schone hand tegen de buitenkant van je kapje aan et voilá, een droge bovenlip. Een mondkapje hygiënisch en van toegevoegde waarde? Nee! Dus afschaffen die dingen want het is ook nog eens veel te heet :) Meer woorden willen we er eigenlijk niet aan vuil maken, het mondkapje zelf is namelijk al vuil genoeg. 

Op dag 1 in Valencia hebben we fietsen gehuurd. Het eerste voordeel hadden we al snel door: bij inspannende activiteiten zoals fietsen hoef je geen mondkapje te dragen. Ik kan verklappen dat dat bij temperaturen van 34 graden echt een verademing is. Wel moeilijk om na het afstappen niet te vergeten dat je weer een mondkapje op moet doen. Via het mooie en grote park, Jardí Del Túria, zijn we naar het strand gefietst.  Echt een hartstikke mooi en groot park, gelegen in de oude rivierbedding van de stad. Onderweg kwamen we ook langs het Ciutat de les Arts i les Ciències, 6 zeer aparte maar ook zeer mooie gebouwen. Het strand zelf was ook prachtig. Een superbreed strand waardoor afstand houden gemakkelijk kon. Daar hebben we aan de boulevard geluncht en lekker mensen gekeken om daarna via het park terug te keren naar ons fijne pensionnetje. Daar pasta gemaakt om daarna weer te gaan slapen in ons zweethok. 

De 2e dag hadden we de smaak te pakken. Het fietsen kostte de nodige energie dus besloten we om vandaag scooters te huren. Braaf voor de lichtste variant gekozen zodat we geen snelheidsduivels zouden worden. Met de scooter naar de dorpjes El Saler en El Palmar en ook naar het natuurgebied Albufera (nee dit is niet het dronkenjongerengebied). De stad uit zien te komen met de scooter was de grootste uitdaging, maar het windje was heerlijk verfrissend. El Saler was een klein en schattig dorpje met een zeer mooi strand. Daar nog even geplonsd om daarna door te gaan naar El Palmar. Dit dorp staat bekend om de paella, in en om het dorpje heen liggen namelijk de rijstvelden. Met uitzicht op zo'n rijstveld hebben we traditionele paella met konijn gegeten, het was heerlijk. Op de terugweg gestopt in het natuurgebied om eens te zien hoe het grootste zoetwatermeer van Spanje er nou uitzag, het was oké maar niet bijzonder. Na ons avontuurlijke dagje kwamen we er 's avonds achter dat we nogal verbrand waren, vooral Sien. Hartstikke fijn natuurlijk om een gloeilamp te zijn in een zweethok. 

De 3e dag zijn we met de metro naar het strand gegaan. Lara ging voor een dagje fikken en Sien heeft de wijk El Cabanyal bezocht. Heel verstandig om verbrand op een strand te gaan liggen met 33 graden was het namelijk niet. El Cabanyal was iets verder lopen dan gepland, maar hé, zweten waren we ondertussen wel gewend. Het is een opkomend wijkje met veel oude vissershuisjes, er zaten ook straten bij waar ik in het donker liever niet alleen zou lopen. Met de lunch in de tas weer terug naar Lara want onze zonneaanbidder had ondertussen ook wel honger. Een broodje en 2 sangria's verder zijn we weer huiswaarts gegaan. In de avond zijn we op zoek gegaan naar een leuk terrasje en deze vonden we. Een soort Irish pub waarbij je in het raamkozijn kon zitten. Na een aantal spellen sloten er 2 Fransmannen aan waarmee we uiteindelijk nog naar een andere kroeg zijn geweest. Een leuke avond gehad! De dag erop verliep alleen iets minder gesmeerd, we zijn helaas toch geen 18 meer.

Op dag 4 hebben we vrij weinig uitgevoerd. We wilden zo graag nog even genieten van ons zweethok dat we besloten er wat langer rond te blijven hangen. In de avond toen de temperatuur wat aangenamer was hebben we nog wel door de straten van Valencia gestruind. De dag afsluitend met een heerlijke, vette, malse, druipende en calorierijke hamburger.

Op dag 5 mochten we weer gaan genieten van onze lichte tassen. Vandaag stond namelijk de busrit naar San Sebastian op het programma. Niets gekocht in Valencia en toch kreeg Lara haar spullen niet meer in de backpack. Dus met nóg een extra tas weer op pad naar het busstation voor een rit van 7 uur. Normaal ben ik niet zo'n fan van busritten maar deze rit was prima te doen. Ze hadden airco; wat een verademing na ons geliefde zweethok. Beide een boek verslonden in de bus toen we aankwamen in San Sebastian. Én wat een aankomst, het was er een stuk koeler (lees: 27 graden) en dat vonden we beide een stuk aangenamer. We zitten nu in een gezellig hostel mét tafelvoetbal! De nodige wijntjes verder konden we gaan pitten onder een dekbed én zonder te zweten, genieten.

Vandaag hebben we San Sebastian verkend.  In het oude centrum rondgedwaald en de enige echte pintxos gegeten. Een stukje stokbrood met heel veel lekkers erop. Een pintxo met gedroogde ham en inktvis, een pintxo met gedroogde ham en geitenkaas en ook nog een aantal pintxos met zalm hebben we op. Ze waren allemaal hartstikke lekker. Wanneer je zo'n tentje inloopt zie je ze direct staan, de gehele bar staat vol met deze lekkere hapjes! Daarna zijn we via de boulevard naar het treintje gelopen. Het treintje brengt je naar de berg Monte Igueldo. Vanaf daar heb je werkelijk een adembenemend uitzicht over de baai en San Sebastian zelf. Het leverde ook, vinden wij, een aantal mooie foto's op. Na een uur te hebben zitten fikken boven op de berg zijn we weer terug gewandeld naar het centrum. We hebben de wijk Gros nog verkend en konden de verleiding niet weerstaan, dus hebben ons wederom gewaagd aan een aantal pintxos. Na een wandeltocht van bijna 12 km vonden we het wel voldoende voor vandaag en zijn we weer terug naar het hostel gegaan. Ondanks de lagere temperatuur, toch weer goed verbrand. Ach, je moet ergens goed in zijn he! 

Morgen gaan we naar het strand om te gaan suppen en/of te surfen! Met een shirt aan welteverstaan, want een ezel stoot zich niet 3x aan dezelfde steen..

P.s. Ik kijk er nu al naar uit om te gaan slapen zonder te zweten.

P.p.s. een mondkapje verbergt wel je onderkin, ge-ni-aal!